Լքված օրերի թևերի վրա
հանդերձանքներ է կարում աշունը,
և կարկատանի ձևերը նրա
տերևներից են, որ դեռ խշշում են:
Գույներով ուրիշ, տխրությամբ տարբեր
օրերը հերթով հոսում են անդարձ,
իսկ ճանապարհը լույսից էլ հարթ է,
և հանգրվանը՝ ջրերում սառած:
Լքված ջրերի պարզության վրա
աստղաթափեր է գծում աշունը,
ներկապնակի ձևերը նրա
կապույտ ու դեղին երկնի մուժում են:
Խաղերով ուրիշ, երգերով տկար
թռչուններն ամպոտ սահում են հարավ,
և հեռացումի արցունքը նրանց
երկնափեշերի լույսերը տարան:
Ե՛վ գունազարդ է, և՛ սառնամանիք,
և պաղ արյուն է հոսում ջրերում,
ու երկնից, ինչպես կոտրած խաղալիք
աստղ ու լուսին են հերթով փշրվում:
Անկենդան ջրեր և զարմանալի
նույնքան անկենդան երկինք ու աստղեր,
Ավետյաց դռան հույսի բանալին
սառած ջրերում խորտակված լաստ է:
Լքված օրերի թևերի վրա
հանդերձանքներ է կարում աշունը,
ու ջրում սառած գույները նրա
հեռացող Երկրի թանձր մուժում են:
Նորայր Գրիգորյան